در این پست از سایت عکس نوشته و پروفایل متن ادبی در مورد ولادت حضرت ابوالفضل عباس (ع) را برای شما عزیزان قرار دادیم . 💚

مجموعه ای از متن و نوشته های ادبی بلند و زیبا برای تبریک ولادت حضرت ابوالفضل (ع) و روز جانباز را در این پست از سایت عکس نوشته گردآوری کردیم …

متن و جملات و نوشته های ادبی درباره روز ولادت و تولد حضرت ابوالفضل (ع)

متن ادبی در مورد ولادت حضرت ابوالفضل عباس (ع)

تنها نام برازنده
عباس، تنها نامی است که برازنده توست.
چگونه از تو بگویم، وقتی آنقدر بلندمرتبه ای که حتی
پرنده وهم هم به اوج تو نمی رسد؟!

تو بر بلندترین قله های عشق نشسته ای.
چگونه از تو دم برآورد نفسی که در سینه حبس است؟!

تو فرزند خورشیدی؛ چگونه دم برآورد پرنده ای که
بال های ناتوانش حتی به کنده شدن از زمین او را همراهی نمی کنند؟!

تو عباس هستی. عشق، تنها شرح لحظه ای
از زمانی است که تو بر آن حکمرانی می کنی.

عباس تنها نامی است که برازنده تو است
و برادر، تنها نسبتی است که می تواند تو
را به حسین، عشق آسمان ها برساند؛

هر چند تا آخرین لحظه که سر بر زانویش گذاشتی، حتی
یک بار نام او را جز به «سیدی» و «مولای» بر لب نیاوردی.
تو خود را جان نثار حسین می دانستی؛ آنچنان که بودی.

تو خود را مأموم او می دانستی؛ آنچنان که او امام تو بود.
برادرت، سرور تو بود و مقتدای تو؛ هر چند تو
او را جز در آخرین لحظه، برادر خطاب نکردی؛

به جز همان لحظه ای که فاطمه را کنار خویش دیدی،
جز آن دقیقه ای که زهرا، مادر حسین، تو را فرزند خطاب کرد… .

و حالا که ام البنین تو را دور سر حسین می گرداند، تو
پی برده ای به اینکه نباید او را برادر صدا بزنی.

عباس، تنها نامی است که برازنده توست… .

🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑

دست هایش، نیامده بی تابی می کنند.
از حجاب قنداقه سپیدش، راه به بیرون می گشایند
و کودکانه در پی دستان دیگری می گردند.

آن دستان رشید، به سوی دروازه امیدش هروله می کن
د و پیش از نوازش پدرانه، حلقه دیدگانش به حضور ناخواسته،
اشک های اندوه، دق الباب می شود.

این دست ها، برای علی علیه السلام ، چه
می گویند که این چنین عاشقانه نگاهشان می کند؟

این چشمان سیاه شب شکن، این نگاه دلربا، غزل
سرایی چه مصیبتی را می کند که مولا، محو تماشا شده و
در محفل اُنسش مرثیه خوان غربت خویش است؟

به چه فکر می کند؟به سرهایی که بر فراز نیزه ها خواهند رفت؟
به دستانی که فدیه شمشیرها خواهند شد؟
به سینه های سوخته، به جان های تشنه؟ به چه فکر می کند؟!

اندوهگین مباش ام البنین!
کودک تو سالم است و لبخندهای بهشتی اش، بشارت سلامت اوست.

پیشانی بلندش، اقبال نیکوی او را نشان می دهد.
او ماه تمام است؛ ماه شب چهارده، قمر بنی هاشم.

مولود آب و آینه، آشنای سیب سرخ بهشتی، دانای
راز آب ها، بلد راه عاشقی، نام دار ایثار و استقامت
و جانبازی و صبر و شکیبایی؛ این همه، فرزند توست، ام البنین!

می دانم که قصیده عاشقانه عباس را تو نیز خواهی
خواند و صبورتر از همه مادران شهید، به ایثار او خواهی بالید
و کنیزی مادر حسین علیه السلام را افتخار خود خواهی دانست.

می دانم که شیرزنی، ام البنین!
میلاد کودکت مبارک!

🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑

ایستاده ای بر بلندای قله نجابت.
بر تارک قله های وفا و آب های جهان، سرخوشانه نام تو
را زمزمه می کنند و چشمه های صداقت، بی شکیب و ناآرام از
کوهسار وجود تو می جوشند و رودها، موج زنان، داغ تو را بر سینه می زنند.

عباس! کیست آن که تو را بخواند و از یاری دستان
بریده ات بی نصیب بماند؟ کیست آن که اندوه جاودانه تو را
بفهمد و از غم مشک های پاره پاره ات، طاقت از کف ندهد؟

کیست که بلندای قامتت را دیده باشد و آسمان را به
چشم حقارت ندیده باشد؟! تو ساقی جان های تشنه
تو طراوت باغستان های مهر و وفایی.

تو روح و ریحان فاطمه زهرایی؛
نه فقط میوه دل ام البنین. تنهاترین سقایی که خیل انس و
ملک ازچشمه سار نگاهت می نوشند و اندوه از دل می زدایند.

حالا بگذار لب های مظلوم ترین مرد، بر دست های تو بوسه زند.
«یا کاشِفَ الْکَرْبِ عِنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبی بِحَقِّ مَوْلاکَ الْحُسَیْن».

🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑

هواره مولودِ امروز تنها به سمت کربلا تکان می خورد.

تمام آب‌هایي که شرمنده دست‌هاي ‌تواَند، اشک‌هاي پدرت میباشند که از دل چاه جوشیده‌اند.

تو آن راز رشیدی که روزی فرات بر لبت آورد.

با تو، خیمه‌هاي جوانمردی بی‌ستون نمی‌مثل.

بیعت با دست‌هاي تو، بیعت با دستان خداست.

تا تو از متن خاک سبز شوى، تا ببینم دوباره دریا را

دست‌هایت را در راه عشق دادی تا آغوشت به قدر تمام جهان لایتناهی شود.

درهای بهشت را دستان تو بر روی ما خواهند گشود.

از روزی که تو آمده‌اى، دیگر هیچ چشمی زیبایی ماه آسمان را باور ندارد.

خداوند ابتدا تو را آفرید و سپس ماه را شبیه تو… .

تو ماه، ماه بنی‌هاشمی که دختر خورشید

همان اولیه پذیرفته بود مادری‌ات را

دست‌هاي تو از همان آغاز تولد، رنگ و بوی ذوالفقار داشتند.

هنوز که هنوز هست، نماد کربلا، یک جفت دست سرخ هست که از آن سوی تاریخ برای ما دست تکان میدهد.

قصیده‌اي به بلندای عباس، تنها در دامن زنی که غزل‌سرای بی‌بدیل عرب بود، می‌توانست سروده شود.

هلال شعبان چشم دوخته‌هست به بدری که از منزل علی سر زده.

امروز، روز میلاد جوانمردی هست.

تو آمده‌اى؛ یعنی حیدری دیگر متولد شده.

امروز که آمده‌اى، فاطمه اولین کسی هست که میلادت را شکر میگوید. فردا که می‌روى، فاطمه پیش از همه ي رفتنت را سوگوار میشود.

پس از میلاد تو دیگر هیچ‌کس دلواپس کربلا نبود.

🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑🛑

دست استغاثه عالم به سوی او

تو متولد شدى، ولی اولیه دست‌هایت به جهان آمدند. دست‌هایت که پیش از تولد تو در تمام هستی زبانزد بوده‌اند. دست‌هایت که دست استغاثه تمام عالم به سوی آن‌هاست. دست‌هایت که تاریخ را ساخته‌اند… خدا اولیه دست‌هایت را آفرید… به آن دست‌هاي توفانی عاشقانه نگاه کرد و گفت: «این دست‌ها برترین دست‌هاي عالمند…»

آنگاه تمام افلاک در برابر دست‌هایت به سجده افتادند. تمام فرشتگان بر دست‌هایت بوسه زدند و خدا گفت: «برای این دست‌ها مردی خواهم آفرید که نامش را در آسمان‌ها دست به دست خواهند برد…» و خدا تو را آفرید، برای آن دست‌هاي بی‌بدیل … دست‌هاي معجزه‌گر… .

دست‌هایت را دوست می‌دارم که با دست‌هاي خدا نسبت دارند و از ازل با ثارالله بیعت کرده‌اند؛ دست‌هایي که تنها برای حمایت از آفتاب به زمین ‌آمده‌اند برای آنکه پسر خورشید روی زمین باشند. از تو تنها به همین دست‌ها کفایت می کنیم و گره‌هاي کور روزگارمان را به آستانه مهر این دست‌ها می‌آوریم تا گشوده شوند. تا نمک‌گیر شویم… تا از نو ایمان بیاوریم… به تو… به عشقی که تو را این‌گونه شهره عالم کرد… و به خدایی که این عشق را آفرید… .

تو را عشق به این روز انداخته اي ماه! تو را عشق چنین سرفراز کرده… وقتی که سایه به سایه خورشید، تمام راه‌هاي سخت را بپیمایى، وقتی که چشم از خورشید برندارى، وقتی که خویش را وقف او کنى، وقتی که تمام هستی‌ات را در دست‌هایت بگذارى، تمام خودت را در دست‌هایت بریزی و آن دست‌ها را به سوی عشق دراز کنى،

این‌گونه خواهی شد. این‌گونه که خدا دست‌هایت را در آغوش می گیرد و آنگاه تمام قدرت بی‌منتهایش را به دست‌هاي تو می‌بخشد. آنگاه تمام درهای بسته، تمام قفل‌هاي ناگشودنی و تمام گره‌هاي کور، با دست‌هاي تو گشوده خواهد شد اي باب‌الحوائج!

دست‌هایت کو؟ که دل‌تنگم برای دست‌هایت

تمام جهان دست‌هایت را می‌شناسند. تو را همه ي با دست‌هایت می‌شناسند. دست‌هایي که دستان خداست و از آستین رشادت و شهادت و مهر تو بیرون آمده. همان دست‌هایي که دستان پر سخاوت دریاست و تمام آب‌هاي جهان را شرمنده خویش کرده هست. دست‌هاي تو را نمی شود نادیده گرفت؛ چون دستان خدا فراتر از همه ي دست‌هاست. هر که با دست‌‌هاي تو بیعت کند، دستان خدا را در آغوش گرفته…

دست‌هایت، آیینه دستان پر پینه مردی ا‌ست که تمام هستی در دست ولایت اوست. مردی که سالیان سال نان بینوایان را بر دوش می گرفت و بر در منزل‌هاي‌شان می برد و سفره‌ها‌ي‌شان را نمک‌گیر خویش می کرد. تو فرزند دست‌هاي حیدرى. مردی که ذوالفقار را در دست داشت، ولی هرگز دانه جوی را به ستم از دهان موری باز نگرفت. پس از دستان او که نان‌آور خاک بود، دست‌هاي تو آب‌آور زمین شدند. دستان تو ساقی روزگارند.

دست‌هایت، برکت عشق را در سفره‌هاي عاشقان می‌نهند. اینک نان و خرما نه، که از تو آب حیات می‌طلبیم، آب مراد… . از تو عافیت میخواهیم. از دست‌هاي توانگرت، سعادت می خواهیم اي مرد! کاش دست‌هاي تو تمام ابرهای سیاه ستم را از آسمان جهان فراری دهند. کاش دست‌هایت به یاری انسان برخیزد و وی را وارث صلح و آشتی کند.

🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷

منبع : اینترنت

بازنشر : سایت عکس نوشته بزرگترین سایت عکس و متن و اس ام اس و شعر www.axneveshteh.ir